Wanneer kan Conny (pelgrim 34) loslaten?
En weer een persoonlijke bijdrage en foto van een pelgrimswandelaar. Onderstaande woorden zijn van Conny van Beelen:
Mijn walk of wisdom
In een moeilijke periode viel mijn oog op een artikel in “De Brug”: Een pelgrimspad rondom Nijmegen. Hoe kan dat juist nu op mijn pad komen? Bestaat toeval?
Dus schrijf ik me in (vogelringetje 34) en ben bij de opening op zondag 21 juni 2015. Overmand door emoties (“Mag ik bij je schuilen”) ga ik op pad met veel bagage in mijn hart. Gedachten vliegen alle kanten op. Emoties nemen de vrije loop. Alles neem ik mee. Wanneer kan ik het loslaten?
Eind april 2016 vervolg ik mijn walk of wisdom. Nu met bagage op mijn rug. Hoeveel zit er nog in mijn hart? Ik loop door weer en wind, raak de weg kwijt, maar vind hem weer. Ik voel me vrij. 4 dagen heb ik zo gelopen. Alleen. Door de prachtige natuur. Lieve mensen in de B&B’s.
Half juni 2016 loop ik de laatste 2 etappes. Wat voel ik me goed. Sterk. Stoer. Blij. Ik geniet van elke stap die ik maak. En als ik dan eindig in de St. Stevenskerk, de plek op zoek waar ik begonnen ben, nog namijmer over dit hele jaar, dan weet ik dat ik veel wijsheid heb meegekregen en dat ik alles los kan laten. Mijn echtgenoot komt me tegemoet. We genieten samen.
(De volgende dag fiets ik de atelierroute in Wijchen en omgeving. Ik bekijk de kunst van een collega. Ik zie een boekje met illustraties en gedichten. Ik blader in het boekje en zie: ‘Die wandelaar ben ik.’ En ik heb mijn gevoel begraven. Ik kan weer verder groeien.)
Bedankt voor het uitzetten en organiseren van dit bijzondere pelgrimspad rondom Nijmegen, mijn geboortestad.