Walk of Wisdom Revisited (door pelgrim Penelope Moneypenny)

Ruim een maand geleden begon ik aan mijn wijsheidswandeling en met mij een twintigtal anderen. Ook toen regende het. Nogal heftig zelfs. Maar ter hoogte van de Bisonbaai lachte de zon ons toe. Het zou een perfecte dag worden.

Ons gezellige groepje oog in oog met de Galloway-runderen. Een drietal stond midden op het pad. Toch maar even omlopen.

Gisteren liep ik de tweede etappe vanaf Kranenburg opnieuw. Wat een verschil! De maisvelden kaal op enkele kolven na. De zomerse bedrijvigheid ten einde. En het bos? Het bos nodigt uit. De stilte, de geuren, de kleuren van het gebladerte. Je schrikt zo nu en dan van een harde pets. Glimmende kastanjes in opengebarsten stekelige bolsters. Ruwe bolster bruine pit.

Na de Brandenburg, de viersprong met het begroeide paadje. Je kunt het niet missen. Even later, linksaf na de houtvesters, ligt de grond bezaaid met enorm veel gele appeltjes. Sierappels? Een enkele wandelaar, een mountainbiker, mensen die de hond uitlaten. Nee, helemaal alleen ben je nooit en eng is het niet.

Feeëriek is de St. Jansberg. Aparte paddenstoelen op schijnbaar onmogelijke plaatsen. Ontblote boomwortels die doen denken aan het beroemde schilderij van Van Gogh. Een verweerde boomstronk waar je met een beetje fantasie een vermoeide schildpad in kunt zien.

Il pleure dans mon coeur, comme il pleut sur la ville. Poëtische woorden van Verlaine. De herfst en het mysterie, omarm ze. Het verval leidt immers weer tot nieuw leven. Immer weer.

Tekst en foto’s: Penelope Moneypenny