Stiltewandeling reeks: een lint van stilte, bezinning en lol – door Gert Bos
Gert Bos loopt mee met onze stiltewandeling reeks ‘De Walk of Wisdom in een jaar rond’. Hij schreef een verslag van de stiltewandeling van Kranenburg naar Plasmolen van maart 2023. Foto’s door Marja Hakkoer.
Op zondag, 2 april vertrekken we ’s ochtends met de bus van Nijmegen naar Kranenburg (DE) voor de derde WoW stiltewandeling van Kranenburg naar Plasmolen, 14km. De kopjes in de capuchon of onder een wollen muts, het is fris.
In Kranenburg kunnen we, net na de kerkdienst, de Petrus en Pauluskerk bezoeken. Wat een fijn moment. De stilte, ruimte, geur en schoonheid van die kerk brengen je bijna vanzelf tot bezinning. Iedereen heeft hier zo zijn/haar gedachten, mijmeringen, gevoelens. Er wordt natuurlijk ook gewoon gekletst.
Iets verder op het stationnetje waar we de vorige keer zijn geëindigd, beginnen we nu. Hans, onze begeleider, geeft nog wat huishoudelijke aanwijzingen en leest enkele dichtregels van Hans Ridden voor.
Het is goed
Als ik dood ben, blijf ik bij je.
Nog meer dan voorheen.
Ik loop niet weg meer,
als je kwaad wordt.
Ik ben overal bij je.
Dus omkijken hoeft niet meer.
En het allerbelangrijkste is,
dat je niet bang meer hoeft te zijn,
dat je me verliest.
Een kort en indringend gedicht dat we de eerste kilometers met ons meenemen.
We zetten nu onze eerste stappen in het open terrein met in de verte het hoger gelegen Reichswald. De groep is groot, 22 mensen, diverse leeftijden en ze hebben allemaal zo hun eigen tempo. Er vormt zich een langgerekt lint. De eersten wachten regelmatig op de laatsten zodat we weer samen zijn. Na een poosje vertrekken we dan, wachten weer, zijn samen, vertrekken, enz. Een mooi ritme waar een ieder zijn/haar eigen plek zoekt, vindt en zich toch verbonden weet met de rest. Deze verbinding met elkaar en de natuur, het stil zijn tijdens het wandelen en het praten in de grote pauzes kenmerken de WOW stiltewandelingen. Ik vind dat prettig, het is ongedwongen en geeft ruimte. Daarnaast is het ook gewoon lekker wandelen. Je hoeft niet telkens te kijken hoe je moet lopen, je volgt simpelweg het lint.
Na het open land is er het Reichswald, een ander landschap, een andere sfeer. Zandpaadjes, klimmen, dalen, het is er intiemer. Het eerste stuk delen we met de fietsmannen van TCG Gennep. Zij doen het deze dag met de fiets, 75km lang, een andere beleving, een andere ademhaling. We geven ze de ruimte en een groet maar zijn na enkele kilometers niet verdrietig als we afscheid van hen nemen en een ander pad volgen. Het wordt weer stiller in het bos. Ik hoor vogels en soms wat mensen. Zie ontluikend groen en de Mookerheide in de verte. Volg als laatste m’n medewandelaars op kleinere of grotere afstand. ’t Voelt harmonieus.
Na zo’n tien kilometer, het is inmiddels zonnig en warmer geworden, pauzeren we op een plek naast een kudde schapen, doen een bakkie bij restaurant de Diepen, kwebbelen, pakken een vogelringetje mee en gaan opgewekt verder. De zon schijnt en dat scheelt toch.
We komen nu bij de St Jansberg. Waterstroompjes en grote hoogteverschillen. Prachtig om te zien maar ook wel vermoeiend zo op het einde. Mijn ademhaling gaat lijken op de fietsmannen in het begin van de wandeling. Dat duurt gelukkig niet lang, al snel gaat het beter, het klimmen zit erop, de adem wordt weer rustig.
In Plasmolen, het einde van deze etappe, delen we onze ervaringen. Hans leest nog een laatste gedicht, ook van Hans Ridden,
Weer zin
Bestaat er een vreugdevol afscheid, vraag je.
Ik antwoord: zeker, ieder afscheid met weerzien.
Waar denk je aan?
Ruzie met verzoening.
Schuld met vergiffenis.
Verdwalen is ook een soort afscheid.
Niemand weet waar je bent,
terwijl je er nog steeds bent.
Iedereen verdrinkt zich in jouw afscheid,
omdat je voorgoed bent gegaan,
totdat je alsnog je weg terugvindt:
je bent gegaan, maar je was niet echt weg.
Dit was ’t, een fijne wandeling.
Op naar de volgende.
Gert
Meer over de stiltewandeling reeks
Elk jaar start op de Walk of Wisdom een serie van 10 stiltewandelingen. In een reeks étappes van 12 tot 17 kilometer wordt zo in een jaar tijd de hele 136 kilometer lange route rondgelopen. Vrijwilligers van de Walk of Wisdom lopen mee, waaronder intiatiefnemer Hans Peeerden. Het is alweer de vijfde reeks! Een deel van de opbrengst van de wandelingen gaat naar de natuur.
Foto’s door Marja Hakkoer.