Wijsheid – wat is het eigenlijk?

Eind vorig jaar liep ik de Walk of Wisdom om voor mezelf de balans op te maken. Ik ging in 2016 gebukt onder de hoeveelheid regelwerk achter de route en besloot daarom niets voor te bereiden: pas in de avond keek ik waar ik die nacht zou slapen.

De tweede dag kreeg ik de geest om ‘s nachts door te lopen. Rond middernacht opende ik het zware hek van het Reichswald. Boven kale wintertakken fonkelden sterren in een windstil bos. Uren later liep ik naar de glooiende sint Jansberg die me ontving met het tintelende geluid van een stromende beek. Het was een magische nacht – juist omdat ik geen moment tevoren had bedacht.

Met deze zin voor het onverwachte wil ik werken. Ik geef mijn kantoortje op om vanaf april zoveel mogelijk op de route te zijn. Open voor ontmoetingen. Uren niets doend, liggend op een bankje. Ik ga ‘heilige’ plekken zoeken: bij alle 34 kaarten van onze routegids zoek ik een tekst die volgens de ervaring van een pelgrim ‘klopt’ en bij dat gebied hoort. Het worden pagina’s van ons tweede pelgrimsgetijdenboek Seizoenen van het Leven.

Natuurlijk, er blijft van alles te regelen. Maar ik heb hulp: van Manja – bij alles. Lidia van Engeland bij de vertrekceremonies – elke derde zaterdag van de maand. Hans Peerden e.a. bij de begeleide stiltewandelingen die we gaan verzorgen. Lucy Holl bij de redactie. En er zijn er nog veel meer!

Dit is wijsheid voor mij: leren van je ervaring, aanvaarding van het nu en oriëntatie op hoe je het leven zou wensen. Mijn orientatie in 2017 wordt diepgang. Ik wil het oppervlakkige geregel aanvaarden en me vaak herinneren dat iedere oppervlakte voor die diepgang een ingang wordt, zodra ik het geregel loslaat.

Ik wens je alle wijsheid voor een mooi nieuw jaar,

Damiaan, pionier en mede-pelgrim.

Kijk hier voor alle medewerkers.