Pelgrimeren op de Walk of Wisdom – verslag Mieke Kerhof- Scheenaard

Wat kregen we weer een mooi verslag binnen van een pelgrim. Dit keer van Mieke Kerhof – Scheenaard. Ze publiceerde het in de lokale krant van haar woonplaats Oegstgeest. Fijn dat mensen in heel Nederland zich aangesproken voelen de Walk of Wisdom op hun eigen manier in te vullen. Zo groeit onze jonge pelgrimstraditie…

Dankjewel Mieke!

Pelgrimeren op de Walk of Wisdom

Struinend door de uiterwaarden van de Waal zag ik de toren van de Stevenskerk in Nijmegen zich steeds scherper aftekenen. Ik had het gered! Die laatste kilometers tot de kerk konden er nog wel bij.
In september liep ik The Walk of Wisdom. Een pelgrimsroute van 136 km rondom Nijmegen. Ik liep hem in 2 keer 4 dagen. Het was voor het eerst dat ik zoiets in mijn eentje ondernam. Zou ik dat aankunnen, zowel fysiek als mentaal? Ik had op beide vlakken nogal wat achter de rug de afgelopen anderhalf jaar. De wetenschap dat er vrijwel overal bussen rijden richting Nijmegen stelde me gerust.

Ik genoot! Schitterende natuur, mooi nazomerweer. De stilte was weldadig. Niks terug met de bus.
Zonder verwachtingen gewoon maar gaan lopen bracht me veel. Zoals het inzicht dat de ontmoetingen onderweg bijna geen toeval kunnen zijn. Zoals de 3 vrouwen die gelijk met mij bij het pontje van Persingen aankwamen. We hadden elkaar onderweg al eens gegroet. Met elkaar kregen we het zelfbedieningspontje naar de overkant. Een pittige klus. Een oude man spuide onbekommerd bij mij zijn verhaal en liep daarna weer zwaaiend verder. Mooi toch. In Kranenburg zat ik ‘s avonds opeens aan tafel met andere pelgrims toen ik behoefte had aan wat gezelligheid. Gastgezinnen legden me onderweg in de watten. Bewoners van de dorpjes onderweg wezen ongevraagd de weg als ze me zoekend zagen rondkijken. En na een gesprek van zo’n 2 kilometer met een mede-pelgrim was ik een belangrijk inzicht rijker. Net als na 6 kilometer alleen lopen in de stilte. Èn; de laatste paar kilometers legde ik af met een aardige pelgrim. Opeens was hij daar en samen rondden we onze tocht af. Toch leuker dan alleen aankomen. Ik was alleen op pad, maar stond er niet alleen voor.

Ik ben deze wandeltocht gaan zien als een metafoor voor het dagelijkse leven. Als ik me ervoor openstel komt hulp of inzicht altijd op tijd. En voor mij baanbrekend: Naarmate ik langer onderweg was, maakte ik me er niet meer druk om als ik me eens vergiste in de route. Als ik omkeek zag ik het kerkje van het dorp waar ik verkeerd was gelopen alweer klein worden. Hoe betrekkelijk is zo’n foutje als je de route weer oppakt en gewoon verder gaat. Zo wil ik voortaan met mijn ‘bloopers’ omgaan. Volgend jaar ga ik weer op pelgrimstocht.

Mieke Kerkhof-Scheenaard

Foto’s door Mieke Kerkhof-Scheenaard

Ook een verslag insturen?

Heb je de tocht gelopen en wil je ook een verslag schrijven? Mooi om te doen voor jezelf en fijn voor anderen om te lezen. Stuur het naar [email protected]. Het kan ook met alleen je voornaam of anoniem als je het te persoonlijk vindt.