Oppervlakkig?
Nog iets meer dan drie maanden naar de opening van onze ‘walk’ op 21 juni en de aanmeldingen voor de nieuwsbrief komen gestaag binnen: op het moment zijn er ruim 350 mensen op de mailing geabonneerd.
Toch waren er de afgelopen maanden ook een paar uitschrijvingen. Één vrouw nam de moeite haar beslissing te motiveren: ze vond de walk of wisdom te veel marketing met te weinig diepgang.
Als pionier kan ik mij blind staren op de welwillendheid en het enthousiasme dat ik geregeld tegenkom, het is ook goed te kijken naar kritiek – ook al komt die van een enkel iemand. Oppervlakkigheid is niet iets wat je als pelgrimsroute wil neerzetten.
Voor een deel is de kritiek terecht. De walk of wisdom is nog niet geopend, de route is niet meer dan een ‘kiemplantje’ – om in de woorden te spreken van de kunstenaars achter het icoon van onze route.
Een nieuwe traditie ontstaat ook niet zomaar. Ze heeft tijd nodig om te groeien. Dat vraagt aandacht, inzet en betrokkenheid. Die aandacht is er, al merk ik als pionier dat mijn aandacht op dit moment voor een groot deel gaat naar het `regelen en ritselen`. Tijd en rust om te schrijven of te mediteren ontbreekt me dikwijls en daarmee laat ik het doel – de opening van een mooie route – de overhand krijgen ten opzichte van de weg: bezonnenheid en tevredenheid ervaren op mijn pad.
Gelukkig besef ik tegelijk ook dat regelen, ritselen en marketing er nu eenmaal bij horen als je iets gedaan wil krijgen. De herinnering om terug te keren naar de diepte van mijn gevoel is niettemin goed; ik zie de kritiek van deze vrouw dan ook als een aanmoediging voor mijn eigen, innerlijke wijsheid die me aanspoort om tijd te nemen. Om rust te zoeken. Om mijn benen te strekken op dat ene bankje in het bos waar de zon zo mooi schijnt.
En laten we wel wezen: de werkelijke diepgang van de walk komt niet van de route of de organisatie, de natuur, halteplaatsen of mensen op de weg, maar van de bereidwilligheid om je open te stellen voor wat je meemaakt en meedraagt. Wijsheid is waarschijnlijk de oudste traditie ter wereld. Ze is niet te vast te leggen of te uniformeren. Geen mens of groep kan de toegang tot haar claimen. De wijsheid is overal aanwezig waar mensen luisteren naar hun ervaringen.
De enige ambitie die we ten overstaan van wijsheid kunnen koesteren, is het organiseren van de juiste omstandigheden waarin ze tot bloei komt. Als we een route laten ontstaan die mensen uittilt boven hun eigen wereld en in contact brengt met die van anderen en om hen heen, doen we een aardige poging. Ik dank iedereen die daarbij helpt.
