Mijn pelgrimspad – de Walk of Wisdom van Yvonne Derks

Yvonne Derks liep als pelgrim 668 de Walk of Wisdom al in 2017 rond. Om onnavolgbare redenen kregen we nu pas haar verslag onder ogen. We plaatsen het graag. Heb je ook een verslag van je tocht? Voel je welkom en mail ons op [email protected]

Mijn pelgrimspad (de Walk of Wisdom)

Start op vrijdag 27 mei 2016.
Finish op zondag 20 augustus 2017.
Door : Yvonne Derks.

En het begon allemaal nog een jaar eerder: 2 juli 2015. Voor mijn verjaardag kreeg ik van de kinderen het getijdenboek: Seizoenen van het Leven. Ik was meteen verkocht : de persoonlijke verhalen, ik las ze in een adem uit. Wandelen, dat hoort sowieso bij mijn leven. Niet zozeer om de snelle en lange afstanden, maar juist het buiten zijn, de natuur om je heen zien en voelen, de seizoenen ervaren.

We wonen in Beers op het platteland met z’n stilte en ruimte. Ik ben ervan overtuigd geworden dat je op je levensweg steeds weer de kans krijgt om even stil te staan om de keuze te maken welke pad op dat moment het beste bij je past. Maar dit alles maakt je nog geen pelgrim! De ervaring van het alleen op pad gaan, dat werd voor mij de uitdaging, die ik aan wilde gaan. Ik voel me sowieso vergezeld door mijn dochter Klaartje, die op 23 jarige leeftijd in 2000 verongelukte, zij loopt altijd met me mee…

Op vrijdag 27 mei 2016 was het dan zover : mijn man zwaaide me trots uit. Op naar de Stevenskerk in Nijmegen, waar ik hartelijk werd onthaald en ingeschreven als pelgrim 668. In het park Valkhof een kaarsje opgestoken, richting de Waalbrug. Over de voetgangersbrug de Ooypolder in….en het begon al meteen goed : koeien op het pad, waar ik het meest voor vreesde….en twee bijzonder charmante mannen, die op krakkemikkige fietsen op zoek waren naar Oortjeshekken, om daar op het terras een pilsje te drinken. “Je gaat dat hele stuk toch niet alleen lopen!” riepen ze me toe, “Spring maar achterop….!” Quasi verontwaardigd wuif ik dat voorstel weg, ik ben toch een pelgrim…! Veel later word ik onder luid applaus begroet op dat terras en dat doet een pelgrim goed….

Op naar het veerpontje het water over. Daar ontmoet ik ‘toevallig’ een vader met z’n zoontje van een jaar of vijf. “Regelmatig trek ik het pontje op en neer”, zegt ie, “want dat vindt hij leuk”. Ik mag ook mee en het jochie is zo enthousiast dat hij vraagt of hij met mij mee verder mag lopen. “Een klein stukje dan”, besluiten de vader en ik.

En zo begint mijn Walk of Wisdom, met veel mooie ontmoetingen. Door alle seizoenen heen. Soms toch een stukje vergezeld door nichtje Marleen, goede vriendin Joke en Marielle. Hoe goed was dat. Voor mij, maar ook voor hen : Marleen, die het daarna aandurfde naar Santiago de Compostella te lopen. Joke, die na het verlies van haar zo geliefde Rob haar (eigen) weg terugvindt en Marielle, die toch het risico neemt met goede baan in de verpleging op te geven en nu haar hart volgt : een eigen yogapraktijk.

En zo eindigt mijn Walk of Wisdom op zondag 20 augustus 2017. Terug in de Stevenskerk, de cirkel is rond, ik ben trots op mezelf en voldaan steek ik ter afsluiting een kaarsje op, voor mezelf, voor al die mensen, die mij zo lief zijn……