“Laat je maskers vallen, toon je ware gezicht” (Huib Wijtenburg, pelgrim 999)

Met prachtige muziek en liederen werden wij op zaterdag 17 december 2016 uitgeleide gedaan op onze pelgrimstocht.

Bij het vertrek uit de Stevenskerk sprak ik het volgende gedicht uit:

Labyrint

Heb je het verlangen om te dwalen

in je eigen labyrint

Van buiten naar binnen

Ben je nieuwsgierig

wat je daar vindt?

Of blijf je liever buiten,

ben je bang voor de pijn,

is er de ontkenning

wil je er eigenlijk niet zijn?

Geef je over

aan de STILTE

Geef je over aan het LICHT.

Laat je maskers vallen.

Toon je ware gezicht.

Voel hoe je wordt gedragen

als een golf in de zee

Voel hoe je met alles bent verbonden

en stroom, stroom mee.

Annemarie van Krugten

Ik had de eer om als Pelgrim 999 te mogen vertrekken waarbij ik onderweg meermaals verrast werd door attenties van horeca en hotelgelegenheden waar het overheerlijke verblijf in hotel De Keurvorst in Ravenstein het absolute hoogtepunt van was.

Als Nijmegenaar had ik her en der al stukken van de route gelopen, maar ik was zeker verrast door weer heel mooie plekken waar ik nog nooit eerder was geweest. Wij hadden prachtige ontmoetingen met een medepelgrim, met een buschauffeur, met iemand die ons een lift gaf toen er geen bus was, een voorbijganger die ons wilde helpen en nog veel meer.

De gastvrije en hartelijke ontvangst bij Adelheid en Huub Kortekaas deed recht aan het bovenstaande gedicht. In deze dierbare ontmoeting lieten wij allen onze maskers vallen en toonden ons ware gezicht. Toen wij net voor de aankomst bij de Stevenskerk halt hielden bij het Labyrint op de Waalkade voelden wij ons voldaan, dankbaar, verbonden en nog vol energie. Wij gaan zeker nog een keer de pelgrimage lopen maar dan aaneengesloten.

Huib Wijtenburg (pelgrim 999)

Hij liep samen met Lucy van Norel (pelgrim 1011)

Foto: Het labyrint op de Waalkade