In Memoriam: Marlieke Overmeer

In september was je nog zacht en vitaal aanwezig bij onze boekpresentatie. Nu ben je dood.

Lief, bevlogen mens,

Dankjewel voor de warme bezieling waarmee je in het leven stond.
Dankjewel voor je mooie kunst. Je geïnspireerde projecten. De blik in je ogen.
Dankjewel voor de zuster- en broederschap waarmee we een tijdje op mochten lopen.

De aard-engelen die je voor ons schilderde: we zullen ze koesteren.
Het kleine gebaar dat je maakte om de wereld te redden: het zit in ons hart nu – precies waar je hoopte dat het terecht zou komen.

Lieve, aarden engel van ons.
In het vriendelijk woord dat we zomaar met iemand delen: daar ben je.
In het gebaar van hartelijkheid dat spontaan gebeurt: we zullen je erin begroeten.
In de verwondering voor het leven: tot ziens!

Gedicht ter ere van Marlieke Overmeer
Door Sjak Habets

Nu je voorbij jezelf gaat 

volg ik de weg terug

zoek ik met jou betekenis

in alledaagse dingen.

De schoonheid van het schuursponsje 

symboliek van de theemuts

de sereniteit van de herkauwende koe.

Een wereld op zichzelf

belangeloos en stil

die je schilderde

In de bijzonderheid van louter zijn.

We gaan nog een keer door het park

oeverloze wolken schilderen vluchtigheid

op de blanco ondergrond

van hemelsblauw.

Al kijkend zien we

hoe duizelingwekkende oneindigheid

uit onophoudelijke verandering

tevoorschijn komt.

Honden rennen elkaar achterna

kinderen spelen In het gras

en boven ons nemen de wolken

hun onbegrensde werkelijkheid alweer mee.

Zwijgend gaan we verder

serene stilte omarmt het moment

waarin we voorbij onszelf 

zijn gegaan. 

Sjak Habets