“Het was niet zomaar een wandeltocht” (pelgrim Ieke Witteveen)
In het voorjaar van 2017 wordt mijn veerkracht op de proef gesteld en ik besluit dat ‘t nu het moment is om de Walk of Wisdom te gaan lopen, een pelgrimsroute in Nederland die symbool staat voor de weg naar binnen op zoek naar zin en betekenisgeving.
Omdat ik van kamperen houd, bivakkeer ik op een camping in de regio en 7 augustus loop ik, samen met een vriendin die me op het spoor van deze route zette, de eerste etappe vanuit de Stevenskerk door de Ooijpolder naar Beek-Ubbergen. Tien dagen en 136 kilometer later ben ik terug op dezelfde plek en sluit ik, heel passend bij mijn stemming van dat moment, de route af met een hapje en een drankje in eetcafé De Hemel, genietend van heerlijke jazzmuziek.
Tien dagen loop ik rondom Nijmegen, soms alleen, soms samen met vrienden of naaste familieleden.
Zo ga ik op een ochtend alleen op pad. Mijmerend loop ik door de velden, de wind neemt mijn gedachten mee. Als vanzelf ondersteunt de aarde mijn voetstappen. Onderweg kom ik een kapelletje tegen, gebouwd in 2010 door een echtpaar. De opbrengst van de kaarsen gaat naar het KWF. De plek raakt me vanwege de liefde waarmee dit onlangs gebouwd is midden in het open veld en ook vanwege de diepe stilte die er heerst.
Ik steek niet vaak een kaarsje op, maar in dit kapelletje steek ik een driedagenbrandertje op voor een zeer geliefd zus(je) dat nog pas zo kort geleden, na een intense en korte ziekteperiode, overleed en nog in alles wat ik doe zo dichtbij is. Ik steek een kaarsje op voor familieleden en vrienden die inmiddels overleden zijn aan kanker en ook een kaarsje voor alle andere wereldburgers die een weg zoeken in het omgaan met deze ziekte.
Een fijne plek om even helemaal stil te zijn. Voor de deur lunch ik op een bankje en neem nog even een laatste zonnetje mee. Door een striemende regen loop ik verder door het vlakke land. Een regencape voorkomt niet dat ik drijfnat word. Het deert me niet, integendeel. Restjes modder uit het verleden worden weggespoeld; ik ervaar des te meer wat mooi was en mooi blijft. In het volgende dorp koop ik een nieuwe trui: ik kom innerlijk én uiterlijk schoon en droog weer terug op de camping waar me heerlijk eten wacht.
Tien dagen loop ik door heel verschillende landschappen, ervaar ik de wortels van deze oude streek in de vele voetstappen die ik zet en heb ik fijne, ontspannende en waardevolle ontmoetingen met lieve mensen.
En nu is de tent weer opgeborgen, zijn de kleren gewassen en de schoenen gepoetst. Het was niet zomaar een wandeltocht, het blijkt inderdaad een pelgrimsroute waarin ik bijna gedachteloos de voetstappen volgde van velen die me voor zijn gegaan en waarbij ik alles wat zich in de rest van de wereld afspeelt, langs me af liet glijden.
Al lopend en ervaringen delend met lieve mensen om me heen heb ik een rouwperiode kunnen afsluiten. De pelgrimage heeft z’n helende werk gedaan en ik weet zeker dat ik bij volgende intense levensmomenten wederom de wandelschoenen aantrek.
Ieke Witteveen, 21 augustus 2017
Fotocompilatie: Ieke Witteveen
