Het verhaal van de vertrekceremonie (15): “Goed genoeg”

De moderne mens denkt dat hij vrij is, maar de grove en fysieke dwang van vroeger is vervangen door een subtiele en veel machtiger dwang: die van zelfdisciplinering.

Michel Foucault

Vertrekceremonie bij zonsopgang
Vertrekceremonie bij zonsopgang door Jolle Schraa

Afgelopen zaterdag was weer onze vertrekceremonie bij zonsopgang: de pelgrimslauden. We maken een stille omgang door de verlaten Nijmeegse Stevenskerk. Een voorlezer leest een tekst uit ons eerste pelgrimsgetijdenboek Seizoenen van het Leven. Sytske Zwart las dit keer een tekst van Damiaan Messing, de pionier van de Walk of Wisdom.

“Is het niet waar? We wonen in een vrij land en toch, onbewust, leven velen van ons in onvrijheid. Er is niet direct iemand die ons vertelt wat we moeten doen, maar er zijn voortdurend normen die we ons zelf opleggen. Ze verschijnen in allerlei vormen: als je succes wil hebben of een interessant profiel, als je een aantrekkelijke partner wilt zijn, een goede ouder, een echte vriend… We nemen ons zelf de maat of we denken dat anderen dat voor ons doen. Het resultaat is onze dwang geworden en de weg ernaar toe voelt vaak niet vrij.

Kan het anders? Natuurlijk. De sleutel is liefde. Met de ogen van liefde is goede wil en oprechte inzet genoeg. Maar of we alleen voor liefde kunnen kiezen? De meeste normen die we ons opleggen, hebben te maken met anderen: we willen voldoen in de ogen van de ander. We kunnen elkaar gemakkelijk geven wat we ten diepste nodig hebben – het gevoel om goed genoeg te zijn – maar wie durft er te beginnen?

Damiaan

Judith Krebbekx
Moeder, door Judith Krebbekx

Afbeelding: een miniatuur in Seizoenen van het Leven