“Het verhaal over deze weg kan kort zijn”(verslag 8e stiltewandeling door Gert Bos).

Elk jaar lopen we de Walk of Wisdom in stilte rond met een groep: onze stiltewandelingen. Gert Bos is één van de vrijwilligers die de groep begeleidt en schreef onderstaand verslag.

Op 3 september stonden we met z’n vijftienen in een heerlijk zonnetje op station Wijchen om de achtste stiltewandeling te gaan lopen, Wijchen-Afferden.

We begonnen met het gedicht “Daglicht” van Marijke van Hooff. Daarin staat de zin “..Vang het licht zolang het is..”, dat zou vandaag in letterlijke zin geen enkele moeite kosten dus tijd genoeg om over de ruimere betekenis van deze zin te mijmeren.

Na een paar kilometer belandden we op de jaarmarkt van Leur. Kraampjes met allerlei spullen, een prachtig oud kerkje waar je zittend in de banken van de opmerkelijke schilderingen kon genieten en een terrasje waar we koffie dronken.

Na een tijdje gingen we de stilte weer in. We wandelden door het Leursche Bosch, waar ik een duivels- of heksenei zag (wat zegt zo’n naam eigenlijk?), langs een molen en door het verrassend mooie ‘Hernensche Bosch’ om uit te komen bij minicamping Zus & Zus. Op dit bekende overnachtingsadres langs de Walk of Wisdom hielden we een langere, geplande pauze. De ontvangst was hartelijk met koffie/thee en koek. Gelegenheid om te eten en te praten.

Inmiddels waren er diverse uren verstreken, we hadden zeer rustig aan gedaan en volop genoten van de omgeving. Het was tijd om op pad te gaan, om weer ons lint van stiltewandelaars te vormen. De omgeving bleef sfeervol, kasteel Hernen, bosjes, watertjes en prachtige boerderijen. Hans las hier het eerste gedicht uit de reeks ‘Dichtgroeiende weg’ van Rutger Kopland voor, “Het verhaal over deze weg kan kort zijn…”. Erg mooi, ‘k wil die bundel ‘Geduldig gereedschap’ weer ’s gaan lezen.

Bij het dorpje Bergharen hielden we halt bij de Kapelberg waar we de Kruisweg liepen. Indrukwekkend. Inmiddels beseften we wel dat de wandeling een stuk langer zou worden dan in de uitnodiging stond. Voor enkelen van ons was dat een bittere pil waar ze niet op hadden gerekend en toen er bovendien door een misverstand een breuk in onze groep kwam, gaven ze heel duidelijk aan dat het voor hen te snel ging, dat ze te weinig gelegenheid kregen om te rusten en dat ze het liefst afgezonderd van de groep in eigen tempo verder wilden. Een moeilijk moment.

Een lint is mooi, maar het moet niet teveel uitgerekt worden, dan knapt het. Gelukkig waren we vlakbij B&B De Donk, een overnachtingsadres langs de WOW. Dit is een fraaie, gastvrije plek met een weids uitzicht. De rust daar deed ons goed, misverstanden werden uitgepraat, onze groep met veel verschillen in verwachtingen, tempo en fysieke mogelijkheden bleef bij elkaar, we konden verder.

Het was ook niet meer zover naar Afferden, ons eindpunt. Bij de Oude Toren aldaar konden we zelfs nog een poosje stilstaan om van die ‘Oude’ te genieten. We hadden tijd genoeg om de bus bij het eindpunt, restaurant De Tabaksplant te halen. Nog even een ringetje ophalen en het zat erop na ruim 20km. Voor sommigen was het een zware tocht maar we waren wel blij dat we ‘m samen konden uitlopen.

Gert