Er ligt iets voor jou op de route

Damiaan Messing, pionier van de Walk of Wisdom, loopt elk jaar een keer de tocht ook zelf. In juni vertelde hij tijdens de vertrekceremonie in de Valkhofkapel over een ervaring die hij had in 2017.

“Er ligt iets voor jou op de route.”

Dit was één van de zinnen waarmee ik in 2017 op pad ging. Ik heb iets met kloosters en had gelezen van geestelijken die in de 14e eeuw als spirituele oefening een boekje bij zich droegen. Daar schreven ze gedurende de dag woorden en zinnen in op die hen raakten. Door die zinnen regelmatig te herlezen gingen die zinnen vervolgens tot hun innerlijk leven behoren.

In de weken voordat ik vertrok, besloot ik hetzelfde te doen, maar dan met tekstfragmenten uit verslagen van pelgrims van de Walk of Wisdom. Ik las elke dag een paar verslagen en de zinnen die me iets deden, schreef ik op. In de week voor mijn vertrek las ik ze vervolgens elke dag een paar keer over.

“Het universum regelt de details,” was één van de zinnen die ik had opgeschreven. De zin irriteerde me. Ik vond haar veel te zweverig: hoe zo regelt het universum de details? En al die oorlogen in de wereld dan, de milieuvervuiling, de Holocaust…!?

Maar goed, de zin raakte me. Niet zonder reden: ik zou voor de eerste keer op pad gaan zonder plan. Geen etappes uitgestippeld, geen overnachtingen geregeld, gewoon lopen en zien wat er gebeurde. Zoals ik had gelezen dat ook anderen dat hadden gedaan en hé laat dat nou net zijn wat ik zelden deed: niet plannen, gewoon maar lopen. Wel zien wat er gebeurt. Laat maar komen dan! Regel het maar, universum!

Al aan het begin van de route gebeurde er iets opmerkelijks. Ik had me voorgenomen aan het hek bij hospice Bethlehem een touwtje te knopen ter herinnering aan mijn vader. Eenmaal bij het hek bleek ik het touwtje vergeten. Ik baalde. Wat nu? “Het universum regelt de details“, schamperde door mijn hoofd. Regel het maar. Ik besloot rond te zoeken en keek op de grond, want – en dit was ook een van de zinnen die ik had opgeschreven en die ik me nu plotseling herinnerde: “Er ligt iets voor jou op de route.”

Ik was alert en keek om me heen. Nergens een touwtje of koord te bevinden natuurlijk. Dat heb je met die zweverige flauwekul wilde ik al foeteren. Niet ver van mij vandaan zag ik bij het hek echter een grote vogelveer liggen. “Ik nam elk vogelveertje mee dat ik tegenkwam”, herinnerde ik me op eens uit de verslagen. Ik besloot de veer op te pakken en in de flap van mijn routegids te doen. Tot mijn grote verrassing gebeurde er vervolgens iets wonderlijks. Tijdens een tocht sla je de gids natuurlijk geregeld open. Dan zit je ergens midden tussen de velden op een bankje uit te rusten en als je voetstappen wat gezakt zijn, pak je de gids om vooruit te kijken. En op eens ligt daar die veer. Mijn vader voelde de hele route dichtbij op een manier die ik al heel lang niet meer gevoeld had.

Aan het eind van mijn tweede dag kwam ik ’s avonds in Kranenburg aan. Het was al laat en ik had bij elke stop steeds uit gesteld om een overnachtingsplek te regelen. Ik had er gewoon geen zin in. Eens kijken wat het universum voor mij in petto heeft straks. Maar zo tegen vijf uur in de namiddag begon ik me toch wat zorgen te maken. Ik moest nu wel wat gaan regelen. Eerst eten, dacht ik, en ik ging een restaurantje binnen. Het eten kwam en ik bestelde nog wat te drinken. Het idee van de overnachtingslijst duwde ik als een zware hoofdpijn van me af. Zo laat kun je mensen toch niet meer bellen! Dacht ik. De mensen zijn aan het eten, het is onbeschoft! Het werd later en later en buiten begon het te donkeren (ik liep in het najaar).

Op een gegeven moment dacht ik, ik ga gewoon lopen. Dat heb ik ook gedaan, ik heb de hele nacht door gelopen. In verlaten bossen, onder heldere sterrenhemel, begeleid door het geluid van een enkel beest. Ik hoor nog de kalme stap van mijn schoenen over de bladeren van het verlaten pad. Her en der heb ik op bankjes gelegen, de gids geopend. In de loop van de morgen heb ik bij vrienden aan de route aangeklopt en wat bij geslapen. Na een heerlijke lunch ben ik verder gegaan. Ik vond het een schitterende ervaring.

Het universum regelt de details.

Er ligt iets voor jou op de route.

Damiaan (pelgrim 100).