Connecting people who are contemplative on the road
Een impressie van Anja Strik
Aansluiting vinden met respect voor de eigen maat.
Dat blijkt de rode draad te zijn van de zesde stiltewandeling in de reeks ‘De Walk of Wisdom in een jaar rond’. De wandeling was afgelopen weekend, op zondag 5 november. Het kader van de Walk of Wisdom is een gegeven. De etappe is vastgesteld. Het tijdstip van vertrek bepaald. De intentie van deze pelgrimsroute komt ten volle tot zijn recht: het verbinden van mensen die bezinnend onderweg zijn.
Niet het aantal kilometers, noch het exact volgen van de aanwijzingen is wat het in mijn ogen tot een pelgrimsroute maakt, maar het verbinding ervaren met wie voor en achter je loopt. Dat is wat er gebeurt als de weg betekenis krijgt door hem een naam te geven, Walk of Wisdom. Geheel naar de huidige tijdsgeest is er ruimte voor de eigen creativiteit om hierbij aansluiting te vinden.
Samen op weg
Vanwege de lengte van de etappe van Overasselt naar Ravestein hebben verschillende deelnemers alternatieven bedacht: de één haakt in Grave aan, twee anderen hebben een auto in Overlangel geparkeerd, drie laten het rondje door Grave links liggen, één loopt mee tot Velp. Allen zijn blij over de oplossing die ze hebben gevonden om samen op weg te gaan.
Voor vertrek worden we hartelijk welkom geheten door AnneMarie en Joop in hun boerderij in Nederasselt, thuisbasis van Spirit First. Na een kop koffie of thee en een inspirerend woordje over een vogel en Sinterklaas heerst er een opgetogen sfeer. De zon is uitnodigend.
Staartje van de vogel
We lopen het staartje van de vogel, het silhouet van de route van de Walk of Wisdom. Het staartje roept bij mij het beeld op van een zen koan. De koan gaat over een koe die door een venster springt. Vertaald naar een vogel, is dit het raadsel:
Een vogel vliegt door een getralied venster. Kop, vleugels en poten zijn er al doorheen.
Waarom kan ook die ene staartveer er niet doorheen?
Komt hij erdoor, dan gaat hij ten onder. Keert hij om, dan is hij verloren.
Deze piepkleine veer! – Wat een vreemd, wonderlijk ding is het toch!
Ander perspectief
Ja, wat gebeurt er als in een mensenleven het perspectief verandert? Weet je nog hoe je als kind de magie van het sinterklaasfeest beleefde en hoe dat verloren ging toen je een andere kijk op het feest kreeg, die van een ‘volwassene’? Nou, voor mij is die magie helemaal terug als ik tot mij door laat dringen hoe ieder op zijn eigen wijze vanuit vreugde bijdraagt aan de intentie van het samen onderweg zijn.
En zowaar, zie hier hoe Dineke door het venster op het landschap vliegt (zie de foto’s). Ze lacht: ‘Een beetje van Dineke en een beetje magie.’
Vreugde en dankbaarheid
Het is volop genieten van de weidsheid en prachtige wolkenluchten. Wanneer het weer omslaat, donkere wolken zich aandienen, wind en regen zich doen voelen, zetten enkelen er flink de pas in. De pauzes worden ingekort. De groep rafelt uiteen. Even lijkt de verbinding zoek. Die gedachte kan ik loslaten, want wie weet…. Vreugde alom als we elkaar weer treffen tegenover de jachthaven van Ravenstein. Gezamenlijk gaan we door de vestingpoort van het oude stadje en strijken neer op een terras voor een opwarmer. Vreugde en dankbaarheid vieren de boventoon.
Ik vraag Marja, die in Grave is aangehaakt, wat voor haar het motto van de dag is geweest. ‘Dat ik aan heb kunnen sluiten en mijn eigen maat heb kunnen houden.’
Anja Strik van Het Zesde Geluk (hetzesdegeluk.nl) en Patricia Akkermans van Dankh Coaching (www.dankh.nl) begeleidden de stiltewandeling. De volgende stiltewandelingen in de reeks van tien zijn op 3 december, 7 januari 2018, 4 februari 2018 en 4 maart 2018.