Een reisverslag van de Stiltewandeling van Nederasselt naar Ravenstein

, ,

Op 29 augustus 2020 was er weer een stiltewandeling in de reeks ‘De Walk of Wisdom in een jaar rond’. De groepswandeling ging van Nederasselt naar Ravenstein.  Vivian Cremers begeleidde de wandeling, samen met Rob van Sprang. Vivian had een paar prachtige teksten uitgezocht voor onderweg. Die delen we graag.

De wandeling begon na een korte speurtocht naar de route in Nederasselt. Bij een stil water met uitzicht op de molen leidde Vivian de wandeling in met een tekst uit het hedendaags getijden- en pelgrimsboek ‘Seizoenen van het Leven’. Het was de tekst ‘Als je naar binnen gaat’ van Trinette van Schijndel.


Als je naar buiten gaat, ga je niet naar binnen.

Deze polaire stelling vond ik – toen ik hem ooit las – als een paal boven water staan.
Tenzij je pelgrimeert? Want dan ga je immers in de letterlijke zin naar buiten, juist met de bedoeling om met je aandacht je innerlijke weg te gaan.
Als je zo buiten loopt, speelt vanzelf in je op wat nog niet tot rust gekomen is. En om je heen biedt de natuur metaforen die iets bij je aanraken. De ene keer zie je je gespiegeld in een uitgeholde, scheefgegroeide knotwilg met zijn rechte sprieten de lucht in. Een andere keer meen je iets te herkennen in een rustende koe die heerlijk ligt te herkauwen.
Een hele kunst om tijdens het lopen het denken te laten varen, te laten komen wat er komt en weer te laten gaan. Langzaam stilte gewaarworden en steeds minder een strakke scheiding tussen binnen in en buiten je. Mogelijk voetje voor voetje naar minder verdeeld, naar meer één zijn.
——————————————————————————————————–

Eenmaal halverwege onze route hielden we halt bij het Emmausklooster in Grave (Velp). Hier hebben onder het genot van een kopje koffie heerlijk geluncht in de Refter. Daarna hebben we de stiltetuin aangedaan en in het midden van de tuin – bij de 24 boomstammen uitkijkend op een achthoekig tafeltje – hebben we geluisterd naar Marijn van Zon: 

Woorden van anderen als bron

Woorden uitgesproken, missen elke kracht.
Soms heb je het gevoel dat datgene wat je ten diepste raakt of bepaalt niet onder woorden te brengen valt. Je hebt het gevoel dat je met jouw woorden zelfs niet bij benadering kunt beschrijven hoe het echt voor jou is. Niet naar jezelf toe, maar zeker niet naar anderen toe. Je eigen woorden schieten te kort. Je staat voor je gevoel met de mond vol tanden. Je valt stil.
Woorden van anderen kunnen je dan helpen om van wat in je leeft toch iets onder woorden te brengen. Hij noemt die – doorleefde – woorden van anderen inspirerende woorden: woorden die je kunnen helpen om jezelf te verwoorden. Hij hoopt dat je in deze woorden van anderen kracht vindt om jezelf te verwoorden en dat je er inspiratie uit haalt.
——————————————————————————-

Ontdekken wat de weg is in je leven

(Wydo van der Lee)

Ontdekken wat de weg is in je leven
is met alle zintuigen open
in de wereld staan
en luisteren naar degene
die je beweegt
en door wie je je bewegen laat
is neen durven zeggen
en soms ja of misschien.

Ontdekken wat de weg is in je leven
is weten wat aan je voorbijgaat
nu je zo besluit en niet anders.

Ontdekken wat de weg is in je leven
is hopen op al het goede
dat ook jou mag overkomen
soms, heel even.

Ontdekken wat de weg is in je leven
is vertrouwen en bouwen
en nemen zoals het komt
en geven van wat je hebt.
—————————————————————————————————–


Ontdekken wat de weg is in je leven is vertrouwen en bouwen en nemen zoals het komt en geven van wat je hebt, dat is …. Indachtig deze woorden luisterde we, alvorens onze weg naar Ravenstein te vervolgen, naar de woorden van Amanda Strydom, een Afrikaanse zangeres. Bij sommigen wel bekend van ‘het pelgrimsgebed’.

Amanda Strydom – Ek Loop Die Pad

Ek loop die pad al lank, my lam[1]
so kaalvoet[2] deur die kou
van doeriekant[3] se doringveld[4]
en kyk hoe lyk ek nou

Ek loop die pad so sonder hoed
deur son en wind en grou
so kaalvoet op die slingerpad
en kyk hoe lyk ek nou

My lam, die gras is soms so groen
die son is soms so lou
maar ek loop hierdie pad alleen my lam
en kyk hoe lyk ek nou

Onthou jy nog hoe ons kon loop
so loslyf en verspot
so vlieg – vlieg oor die koppies[5] heen
’n Ragab en ’n Lot

Maar nou loop ek alleen, my lam
so kaalvoet deur die kou
en soms, net soms, dan wonder ek
my lam, waar is jy nou
en soms, net soms, dan wonder ek
my lam, waar is jy nou?

[1] lam: schat, liefje
[2] kaalvoet: op blote voeten
[3] doeriekant: in de verte
[4] doringveld: veld met distels
[5] koppies: bergen
—————————————————————————————————

Praten over stilte! Misschien is dit tegenstrijdig en misschien moet je dat ook niet willen. Toch, na afloop vatte Ricky haar beleving van de dag treffend samen in twee prachtige haiku’s: 

Vinden van balans
tussen binnen en buiten,
een levensnoodzaak.

adem in en uit,
ontvangend teruggeven
tot levensgeluk


Waar het wandelen in stilte precies overgaat in levensgeluk, dat is moeilijk te duiden: dat kun je alleen ervaren door te doen. 

Onze volgende stiltewandeling is zaterdag 26 september. Dan lopen we van Ravenstein naar Wijchen. Kijk hier voor meer informatie.
PS: Het maakt niet uit hoe snel je loopt, we houden rekening met elkaar: we proberen zo veel mogelijk als groep te lopen. 

Dank aan Vivian Cremers en pelgrim 5615

Foto’s: Vivian Cremers