Een ‘honesty bar’ op de route: Berghut Bergharen

Mede coördinator Damiaan bezocht met collega Manja de berghut van Ad en Iny in Bergharen. Een ‘honesty bar’ waar pelgrims zelf thee en koffie kunnen zetten en even op adem mogen komen. Een spontaan initiatief van hartelijkheid op de Walk of Wisdom. Wie weet inspireert ze tot andere…

Onder pelgrims is ieder mens gelijk. Dat vind ik een van de mooiste waarden van het ‘moderne pelgrimeren’. Moderne pelgrims volgen ieder hun eigen waarheid. Een bankdirecteur raakt daarbij onder hetzelfde stof als een arbeidsongeschikte. Voor de zon, regen of modder maakt het geen moer uit hoeveel je maatschappelijk voorstelt. Elke pelgrim loopt dezelfde route, met dezelfde horizon. Maar in het eigen tempo en met het eigen, unieke gemoed.

In de praktijk van het pelgrimeren, is er natuurlijk wel degelijk verschil. De ene pelgrim betaalt met gemak 100 euro voor een B&B, terwijl de ander een zware tent rond zeult of afhankelijk is van goedkope slaapadressen. 

Ik word dan ook blij van plekken op onze pelgrimsroute waar de portemonnee niet telt. Zo’n plek is de Berghut van Ad en Iny in Bergharen. Naast een slaapplek voor mensen met weinig budget, hebben ze een ‘honesty bar’ waar je tegen vrijwillige bijdrage zelf thee of koffie kunt zetten. Een plaats van hartelijkheid in een omgeving waar verder weinig horeca is. Enthousiast geworden door berichten van onze pelgrims, gingen Manja en ik er op bezoek.

“Het levert mooie gesprekken op.”

Als we aan komen lopen vanaf de route, wacht Ad ons al buiten op, staande voor zijn huis. We beklimmen meteen zijn ‘berg.’ Hij gaat ons via de trappen voor. Zo’n twintig meter boven wacht daar een prachtige hut met daarin de honesty bar. Verwarmd, voorzien van een toilet en elektriciteit. Vanaf de veranda genieten we van het uitzicht over het platte landschap van Maas en Waal. 

Ad wijst trots op de stuwwal naast de berghut. Daar heeft hij met Iny een klein voedselbos aangeplant. Een plek waar ze de natuur haar gang wilden laten gaan. Na een paar droge zomers zijn ze er van teruggekomen: “In het droge zand van de stuwwal gaat het allemaal dood. Zelfs nu we bewateren, sterft 20% van de aanplant.” De stuwwal zelf is een overblijfsel van de laatste ijstijd, die van de Utrechtse Heuvelrug tot Nijmegen sediment heeft afgezet. 

Ad blijkt een gepensioneerde wiskundeleraar en adjunct directeur van een havo, welke pal aan onze route ligt. Met Iny heeft hij in Bergharen in de loop der jaren een fraai gebiedje bij elkaar gesprokkeld. In plaats van de oude boerderij bouwden ze recent een energiezuinige woning. Ad: “Vanuit de huiskamer zie ik pelgrims al van verre aankomen.” 

Bij een kop thee en gebak vertelt de energieke zeventiger: “Sinds ons pensioen zetten we ons in voor de buurt en begonnen we een B&B. Ik dacht na mijn tijd op school dat ik mensen wel kende. Maar er ging een hele nieuwe wereld voor ons open. 

Tot voor kort hadden we in ons huis een B&B kamer in het hogere segment naast de berghut voor mensen met bescheiden budget. Meestal kunnen gasten mee eten. We merkten al gauw hoe groot de verschillen zijn. Gasten van de berghut zijn met heel andere dingen bezig dan mensen die een vakantieweekend in een B&B willen verblijven. Dagen achter elkaar lopen maakt veel bij hen los. Het levert mooie gesprekken op.“ 

De luxere B&B is onlangs gesloten. Nu organiseren ze in die ruimte elke maand een dinerconcert voor 25 mensen. Tussen elk van de gangen een optreden. Na elk gerecht verschuif je van stoel. “Zo leer je nieuwe mensen kennen.“ Ze doen het voor de kostprijs en het blijkt een groot succes. 

Vertrouwen

Een honesty bar waar je zomaar zelf naar binnen kunt lopen om koffie en thee te zetten. Al vrij snel vraag ik of hun vertrouwen nog niet is beschaamd. Zo eerlijk is de mens toch niet? Ad glimlacht, hij krijgt de vraag wel vaker: “Ook als we er niet zijn, laten we de berghut vrijwel altijd open. Wij wonen achteraf en er komen eigenlijk alleen buren of wandelaars langs. Het is in vier jaar tijd nog nooit misgegaan.” 

Ook het betalen van de vrijwillige bijdrage blijkt geen probleem: “In het begin konden mensen geld in een doosje doen. Toen een pelgrim een keer €5,- neerlegde, schaamde ik me echter kapot. Ik ben meteen in de auto gesprongen om haar achterna te gaan. Ze bleek gewoon niet kleiner te hebben. Nu hebben we een QR code en betalen mensen met de app van hun bank. Easy.” 

Fijn om te horen. Misschien kunnen ze andere mensen langs de route inspireren ook een pleisterplaats te beginnen? Droom ik hardop… Is het niet veel werk? Elke keer die ‘berg’ op om schoon te maken, de koffie en thee aan te vullen, het beddengoed te verschonen… 

Ad: ”Het werk in de tuin en het voedselbos houden ons juist fit. Ik doe de was en maak schoon, Iny kookt.” Hij knipoogt en laat tevreden zijn stappenteller zien. “We willen deze plek graag delen en houden van een praatje. De Berghut houden we dan ook gewoon aan. Zo hebben mensen met weinig geld een slaapplek en kunnen pelgrims schuilen als het regent.”

Ook honesty bar beginnen of gastgezin worden?

Ook een pleisterplek of ‘honesty bar’ aan de route beginnen of gastgezin worden tegen vrienden op de fiets tarief? Neem contact met ons op: link.