Deze pelgrim is wel heel eigenwijs

En begon een eigen route…

In mei vorig jaar werden Manja en ik enthousiast benaderd door Wilco Kruijswijk uit Amersfoort. Wilco had de route gelopen met zijn vrouw en wilde kijken of hij ons kon helpen. Ook zag hij samenwerkingskansen via zijn “Ministerie van Geluk en Welbevinden.”

In de zomer van 2016 kwam het er van: Wilco en ik gingen een stuk lopen. Wilco bleek een goede baan te hebben bij een onderzoeksbureau; werk dat hij beschouwde als hobby. Zijn vrije tijd besteedde hij aan zijn Ministerie van geluk en welbevinden, voor hem zijn “echte baan”. Hij voelde een verantwoordelijkheid om geluk en welbevinden in de wereld te verspreiden. Gelukkig bracht hij dit met een knipoog.

Ziel

De wandeling ging over de vraag hoe een pelgrimsroute “ziel” krijgt en meer wordt dan ‘zo maar’ een wandelroute. Het vak Rituele Studies, met Ronald Grimes als pionier, biedt hiervoor uitstekende aanknopingspunten. Sluit aan bij wat er al is bijvoorbeeld. Experimenteer, laat het groeien. Kies duidelijke waarden en draag die uit in alle stappen die je zet. Betrek er mensen bij met verschillende sensitiviteiten.

Wilco bleek zelf óók bezig met een route, en wel in de omgeving van Amersfoort. Konden we de twee niet met elkaar verbinden?

Gunstige omstandigheden

Al gauw bleek een stijlverschil. De Walk of Wisdom draait om “gunstige omstandigheden” waarbinnen mensen zèlf hun tocht invullen: een paar verbindende symbolen en gebruiken, maar vooral niet te veel voorschrijven. Wilco wilde juist actief uitspraken en opdrachten meegeven.

We besloten kortom onze eigen weg te gaan.

Gelukkigerwijs

Na nog een uitgebreid interview kwam in het najaar van 2016 de aankondiging van het “Gelukkigerwijspad, een hedendaagse pelgrimstocht.” Het pad bleek een rondje van 125 kilometer, los van een religie, met nagenoeg dezelfde kernwaarden als de Walk of Wisdom, waar pelgrims voor €27,50 een startpakket kregen met o.a. een vuilniszakje “om de wereld een beetje mooier te maken.” De route was nog “een zaadje” en “moest nog groeien.”

Manja en ik moesten even slikken. Het leek veel op wat we rond Nijmegen met hulp van velen in de afgelopen jaren hadden opgebouwd. Maar het werd hier voor ons gevoel in een paar maanden uit de grond gestampt. Op eens voelde dat hele pelgrimeren niet meer als een formule.

Inmiddels is mijn schrik gezakt en zie ik dat we Wilco geen recht deden. Het is me duidelijk dat hij met zijn pelgrimsroute een nieuwe weg heeft gevonden om ‘geluk en welzijn’ te verspreiden in de wereld. Zijn route neemt weliswaar wat al te letterlijk ideeën en formuleringen van anderen over, maar hij voegt ook veel eigen dingen toe. Zijn pad is zeker geen kopie.

Delen en ontvangen

De kern van het Gelukkigerwijspad is ‘delen en ontvangen’. Er zijn ‘Meldpunten geluk’, plekken waar je vrijwilligerswerk kunt doen, ‘gelukswijzers,’ je krijgt een geluksmunt mee en postkaarten om tijdens de route naar iemand te versturen. Met een tomeloze energie en veel geld uit eigen zak heeft hij in korte tijd een prachtige website gemaakt, een routegids in meerdere talen laten drukken en zelfs een eigen app ontwikkeld. Hij zoekt samenwerking met stadsdichters en boekhandelaren en sluit aan op historische wegen.

Gezond

Stiekem hoopten we natuurlijk dat we met onze pelgrimsroute los van een religie de enige zouden blijven. Door het succes van Santiago de Compostella schieten overal pelgrimsroutes uit de grond, maar het zijn vaak initiatieven van vvv’s langs oorspronkelijke paden of nieuwe initiatieven van geloofsgroepen. Het initiatief van Wilco is net als dat van ons anders.

Pelgrimeren is een eigentijdse vorm van spiritualiteitsbeleving geworden en onze Walk of Wisdom is er daar slechts één van. Wilco voegt met zijn pad een eigen, ‘happy’ stijl toe. Dat is even wennen, maar uiteindelijk ook gezond.

Damiaan

Foto’s: Gelukkigerwijspad

Kijk zelf: Gelukkigerwijspad

Meer over Rituele Studies en Ronald Grimes: Engelstalige bachelorscriptie, Nederlandstalige samenvatting