Tussen de snelheid: het leven!

Zo roetsjt de tijd: de dingen die ik moet doen, de handelingen te verrichten. Als een pijl baant de dag zich door mijn leven en ik vlieg er achteraan. Naar wat, naar waar?

Ruimte: in de verte tegen de heuvel loopt een vrouw in rode jurk over een smal pad tussen een kaal akker en een vers groen veld. Ik kijk naar haar stevige pas en witte haar, afgespleten van mijn wereld. De dingen die ik moet doen, de handelingen te verrichten.

Aan de zijkant van mijn perspectief zie ik twee pensionados door een voortuin scharrelen. Hij tilt ietwat zwakjes maar kordaat de heggenschaar omhoog. Zij buigt zich over een plantje als over een wieg. De zon schijnt mooi.

Narcisme. Ontzaglijk groot is de wereld om mij heen. Vrijwel niets beklijft in de filter van mijn doelen. Totdat ik er tijd voor neem en ze in mijn bestaan bevestig: het oude vogelhuisje tegen de lantaarn, eens hoog opgeschroefd, nu vergeten, verslijtend, afbladderend traag de dag afhangend.

Details: zijwegen van de hoofdzaak. Maar dat vogelhuisje. Die jurk. De wieg.