De route is een gedicht rijker

De wind wacht op je haren

De zon lonkt naar je huid

De route wil je voeten

Dus kom je bed maar uit

De lucht verlangt je adem

De rivier je hele lijf

De wereld zingt ik wil met jou

Wil je ook met mij

 Van: Dineke de Velde Harsenhorst

Nadat Dineke was overleden bleven we vaak aan haar denken en we hadden het plan opgevat om een boom voor Dineke te planten aan de route van de Walk of Wisdom. We wilden graag een boom aan de Bisonbaai, op de eerste etappe. Dat was een plek waar Dineke heel veel tijd doorbracht. Ze hadden daar net nieuwe bomen geplant en hoe fijn dat we toestemming kregen van Gelders Landschap om een eik te adopteren. Een van haar prachtige gedichten hebben we bij de kleine eik gezet. Laat het een mooie eik worden!

 Dineke was een trouwe muzikant bij onze vertrekceremonies en feestjes van de Walk of Wisdom.

Wij herinneren ons Dineke als een bevlogen vrijwilliger van pelgrimsroute de Walk of Wisdom. Een route los van een religie die uitgaat van de verbondenheid tussen mensen en de wereld. Dat die verbondenheid Dineke aansprak, bleek wel uit de kennismaking.

Nou, kennismaking… Dineke presentéérde zich, kondigde zich aan: ik ga voor jullie muziek maken. Ze had een lied geschreven – de Pelgrim – dat precies voor de Walk of Wisdom bestemd was. Wanneer mocht ze het voor ons komen spelen?

We werden er een beetje door overvallen, maar nodigden haar toch uit. Dineke kwam binnen zoals alleen zij kan doen: met ferme pas stapte ze door de gang, monsterde de huiskamer en toen ze voelde dat het haar beviel, deed ze de gitaar van de schouder en vroeg ons te gaan zitten om te luisteren naar haar lied.

We hielden ons hart eerlijk gezegd vast! Maar konden het gelukkig snel loslaten. Haar lied was vol rake, eerlijke, mooie en ook mystieke zinnen over kwetsbaarheid en kracht, verbondenheid en verdriet. Verlangen.

Dineke heeft sindsdien vele vertrekceremonies of feesten van de Walk of Wisdom opgeluisterd. Ze wist menig pelgrim te raken met haar warme, zuivere stem en diepgang van taal. Je wist altijd: als je Dineke vraagt, krijg je kwaliteit. Ze kon met gemak de grote Nijmeegse Stevenskerk vullen, maar ook de intieme ruimte van een huiskamer of kapel zat haar als gegoten.

Als er budget was, vond ze dat fijn, maar ook als dat er niet was – meestal bij ons – gaf ze zich zonder terughouden. Ze was méér dan alleen muzikant of dichter, ze had ze iets van een zendeling. Een zendeling van het heel en al, van de diepe wateren van de ziel en de grote stroom van het leven.

Een zoeker, dat was ze ook. Ze zocht verbinding. Met mensen: aan het eind van een vertrekceremonie kon ze precies vertellen bij wie – zoals ze dat zelf zei – “de luiken openstonden” en bij wie niet. Ze zocht verbinding met het hogere, met God, de bron van haar inspiratie. Het deed haar pijn en kon haar boos maken als die verbinding er niet was.

“Ontbang me“, zong Dineke ooit. Tegelijk, als ze de regie mocht voeren en haar gevoel duidelijk was, durfde ze overal “Ja” tegen te zeggen. Ze schreef er een gedicht over dat ze bij vertrekceremonies vaak voorlas. Het staat in onze routegids. Een gedicht als uitnodiging om Ja te zeggen tegen je ziel, tegen de weg die je moet gaan, waar die ook naar leidt.

Haar laatste woorden:

Dag lieve mensen die er voor me waren

Vier asjeblieft een feestje bij mijn afscheid

Het was een pijnlijk maar ook een prachtig leven

Ik ben trots dat ik tot hier ben gekomen

Maar verder kan ik niet.

Damiaan en Manja, pioniers Walk of Wisdom

Foto’s: Marja Hakkoer, Manja Bente

Onlangs is het boek ‘Over stroming’ uitgekomen, een bloemlezing van 20 liedjes en 30 gedichten van Dineke.
De teksten worden afgewisseld met foto’s en verhalen van mensen die Dineke nabij waren.
Het boekje is te bestellen via deze link