Dagboek van een pionier: op onderzoek in Portugal
Deze week onderzocht ik of we een Walk of Wisdom kunnen beginnen in Portugal. Maar het voelt dat we daar op deze plek nog niet klaar voor zijn. Het stroomt nog niet. Ja, de engel van Huub en Adelheid staat hier in Portugal hoog op een heuvel, lonkend vanaf een bezielde plaats, maar ik zie nog geen groep lokale mensen die de engelen verder het land in kunnen dragen. Dat komt nog, misschien.
Het was de eerste keer dat ik doelbewust in een ander land ging scouten naar een tweede ronde. Het was op eigen initiatief en dat lijkt me niet de beste manier om een route in een nieuw land te laten ontstaan. In maart ga ik met Manja naar België op initiatief van anderen. Mogelijk werkt dat beter.
Gelukkig heb ik ook hier in Portugal mooie dingen gezien en me oude inzichten herinnerd: dat ik tijd alleen nodig heb bijvoorbeeld. Tijd om naar de wind te luisteren en de ontvouwing van mijn lijf. Tijd om te horen wat het leven zegt onder het gebabbel van de mensen. Vergeef me dat ik dat zo zeg en weet: ik babbel vaak mee!
We spreken dikwijls met elkaar in bovenlagen waar de onderstroom van ons gevoelsleven niet zichtbaar is. Ik woon daar niet, in die bovenlagen. Ik leef waar de rust roept en de vogel, en onder de rust en de vogel het hart van de dingen. Die onschijnbare kracht van het heel en al waar we met onze kleine gedachten en noties voor staan als een aap voor de grote oceaan, dat majesteitelijk stuk water dat iedere dag met de wegzakkende zon zo kalm en onaangedaan het verstrijken van de tijd verdraagt.
Damiaan
Parque natural de Sintra-Cascais, een prachtig gebied nabij Lissabon.
Bart Kouwenberg