Naar binnen luisteren
“Voor eenheid hoef je niet te strijden, die is er.” – Anja Strik, begeleider stiltewandeling
Anja Strik (Het Zesde Geluk) schreef zich ooit in als 24e pelgrim en begeleidt op zondag 5 november een stiltewandeling in onze serie ‘de Walk of Wisdom in een jaar rond’. Het thema van de wandeling wordt zien en betekenis krijgen en de wandeling gaat van Nederasselt naar Ravenstein (meer).
Hieronder mijn weergave van wat Anja vertelde tijdens een wandeling in de Berendonck in de buurt van de Walk of Wisdom. Ze komt er vaak om te zwemmen of mediteren.
“Ik kan zo heerlijk op het water drijven: languit, met de ogen op naar de hemel en wolken. De kou van het water trekt mijn gedachten uit de maalstroom terug naar de eenvoud. Ik drijf op de simpelheid van het leven. Misschien heb ik wel iets van een heks…
Ik kan ook voortgedreven worden door enthousiasme. Dat is het tegenovergestelde gevoel. Maar de energie van enthousiasme is kortstondig en komt niet uit je gezondheid. Ze is als een steekvlam. Daarna is het op. ‘Flying on fumes’, noem ik dat, op dampen.
Op, dat ben ik lange tijd geweest. Opgebrand door mijn werk. Ik weet nog goed hoe ik enkel van paaltje naar paaltje naar de winkel kon. Zó moe was ik. Op een dag kreeg ik tijdens een maaltijd zelfs mijn lepel niet meer naar de mond. Help, dacht ik. Dit is het dan. Een moment later volgde een bewustzijn: “ook hier kan ik zijn.” Als natuurlijk richtte ik mij op de ademhaling. Een heel eenvoudige, heel simpele beleving van adem. Ik kwam in een ruimte met niets dan die adem. Een vredige, liefdevolle ruimte. Ik was mijzelf nabij.
Na zo’n burnout kom je natuurlijk in de molen: arbo-arts, stappenplan, coaching, passend werk. Het voelde destructief, moordend bijna. Ik wilde helemaal geen stappenplan dat me wegvoerde van de pijn, ik wilde ernaar luisteren. Ik ben uit de molen gestapt en sindsdien leef ik – zolang het gaat – van mijn spaargeld. Ik heb iets te onderzoeken.
Het belangrijkste in mijn leven is veel subtieler dan het benutten van mijn capaciteiten of het zoeken naar de juiste baan. Ik denk aan de micro-chirurg die zijn hechttechniek van fijne haarvaatjes oefent op bloemblaadjes. Dat is het niveau waarop ik mijn onderzoek versta. Hier aan de vennen, met de dwarrelende bladeren en de zon, met de wolken die over het water trekken, vind ik een plek om te helen en me te verbinden. Ik mag dan ook graag kijken naar een schrijvertje dat langs komt drijven op de oppervlaktespanning van het water.
Oppervlakkig gezien heb ik gefaald als jurist en in vele andere opzichten, maar in het grotere geheel kan ik nooit falen. Voor de eenheid hoef ik niet te vechten, die is er. Ik wil echter niet blijven in de ervaring van eenheid. Ik wil haar ook belichamen in de rauwe werkelijkheid. Wie ik daarin mag zijn, is een open vraag. Het antwoord vraagt totale toewijding aan waartoe ik me bewogen voel. Welke vorm de beweging aanneemt, daarover ga ik niet. Mijn moreel kompas is dat ik de ander respecteer. Ik luister naar binnen: wat heb ik te doen?
Dit is mijn gebed:
“Met alles wat mij is gegeven
vertrouw ik mij toe
aan de schoot van het leven
de adem geleidt mij door de nacht.”
Foto’s: Anja Strik. De foto van Anja is gemaakt door toevallige passanten.
Meer over de stiltewandeling van 5 november: link
Meer over Anja Strik op haar website Het Zesde Geluk: link