Het verhaal van de vertrekceremonie (12): ‘Keer eens om’

Iedere eerste zaterdag van de maand is iets na zonsopkomst onze vertrekceremonie de pelgrimslauden. In de stilverlaten schemering van de Nijmeegse Stevenskerk lopen we naar een bijzondere uitgave van ons eerste pelgrimsgetijdenboek Seizoenen van het Leven. Uit dit boek leest een voorlezer één tekst. Begin deze maand kwam die van schrijver Richard Engelfriet. Ton Reijnders las voor. Opname en tekst hieronder.

Volgende pelgrimslauden: zaterdag 4 december om 08.45u. Deelname is gratis: meer.

Van de ochtend … een litho van Ardi Brouwer. Het is de eerste miniatuur uit de serie: Van de ochtend, De middag door, Naar de avond, De nacht in.
Verschenen in Seizoenen van het Leven: een hedendaags getijden- en pelgrimsboek

Keer ook weer eens om!

De mooiste wandeling die ik ooit maakte, was de Tongariro Crossing in Nieuw-Zeeland. In ‘Gods own country’, zoals de Nieuw-Zeelanders hun land graag noemen, kun je deze schitterende dagwandeling maken. Je loopt dwars door het filmdecor van The Lord of the Rings. Woest vulkaanlandschap, prachtige lavameren, diepe kraters en ongelooflijke vergezichten wisselen elkaar af. Je klimt tot bijna 2 kilometer, ziet bloemen waarvan je het bestaan niet wist en ruikt geuren die je daarvoor nog nooit geroken hebt.

Een prachtige wandeling, met helaas wel één groot nadeel: zo’n 5.000 medewandelaars. Vanaf 5 uur ’s ochtends beginnen er bussen vol mensen de tocht. En waar ik slechts bepakt was met een simpele rugtas met 6 boterhammen, 4 liter water en een pot Nutella, zie je mensen lopen met bepakkingen om weken door de Himalaya te trekken. En dat was nog niet het enige: onderweg maken ze graag honderd foto’s, twitteren die onmiddellijk door aan het thuisfront en bellen ze het liefst op het mooiste uitzichtpunt naar huis: ‘Yes, it’s me. I can’t hear you really well, it’s quite noisy over here with all the other people’.

Tsja. Blijf dan maar eens ‘zen’ genieten van je wandeling. Laat staan dat je je als een pelgrim voelt die op reis is. Gelukkig was de oplossing heel simpel: aan het einde van de wandeling werden al die toeristen met busjes weer opgehaald. Ik keerde om en liep dezelfde wandeling nog een keer. Maar nu alleen.

Ik kan het u van harte aanraden. Mocht de Walk of Wisdom straks ook ten onder gaan aan zijn eigen succes, dan heb ik dus een eenvoudig advies voor u: keer gewoon eens om en geniet van de stilte.

Ik wens u veel wandelplezier!

Richard Engelfriet
Dagvoorzitter, auteur en spreker