Hilde van Engelen neemt je mee op pelgrimsroute: stap voor stap, voor stap … (stap 2)
Lees voordat je begint met Hilde’s 2e stap haar eerste in het verhaal waarin ze ons meeneemt op haar pelgrimsroute. Wordt vervolgd….
Ik zei ja tegen 136 kilometer. Honderdzesendertig! Hoe ging ik dat aanpakken? Ik nam mijn laptop erbij, pen & papier en toverde m’n startpakket tevoorschijn. Nummer 1983 here we go!
Bladzijde voor bladzijde nam ik het boekje door. Ik deelde de route in etappes en kwam uit op 10 dagen. “Dit is te doen.” sprak ik mezelf bemoedigend toe. En met een dosis enthousiasme ging ik op zoek naar slaapplaatsen. Het was een leuke puzzel. Ik genoot er van. Het begin was gemaakt. Toen begon het échte werk.
Kilometers in de benen krijgen en m’n lichaam voorbereiden op dagelijks 15 km lopen met bepakking. Tijdens de eerste dagelijkse wandelingetjes liep ik blaren. Blaren! Hoe krijg je het verzonnen. Ik wandel vaker en m’n wandelschoenen zijn toch echt niet nieuw meer. Ik geloof dat ik een lesje kreeg: Hoe ga ik om met blaren? Wandelwol! Eén van de fijnste ontdekkingen van de afgelopen maanden.
En ik deed nog een geweldige ontdekking. Toen ik door m’n blaren-epedemie heen was kwam de volgende vraag: Hoe kan ik dat fibro-lijf van me het beste ondersteunen tijdens het lopen? Via internet vond ik een oplossing: Wandelstokken! Hiep hoi, wat ben ik blij met die paar extra benen. Als ik ga wandelen, ga ik de deur niet meer uit zonder die kameraden in de hand. Doe jezelf een paar cadeau. Het is een echte aanrader.
De voorbereiding op de Walk of Wisdom is voor mij een pelgrimage op zichzelf. Niet alleen het organiseren van de praktische zaken maar ook het mentale, emotionele & spirituele draagvlak wordt voorbereidt.
Als ik de voorbije maanden de revue laat passeren wordt me zoveel helder. Overtuigingen, ideeën, patronen & rituelen over mijn lichaam die binnen zijn geslopen. Waarvan ik al heel lang weet dat het geen waarheid is, maar waar ik toch houvast aan verleen. Steeds trap ik in de gewoonte het te blijven geloven.
En dan was er nog iets wat me extra opviel. Ik vind mezelf een leuk mens. En toch doe ik stiekem zo onaardig tegen m’n Hilde. Ik geef mij op m’n kop, ik ben kritisch of oordeel over mezelf. Niet hardop natuurlijk,…nee! Het is dat stemmetje in m’n hoofd dat er lustig op los tettert en gehoord wil worden. Ik weet haar de laatste weken liefdevol te sussen & lach ik haar vriendelijk toe. We hebben er zin in om samen op pad te gaan. We zijn er klaar voor!
Mijn rugzak is gepakt. ‘Alles wat je thuis laat is mooi meegenomen.’ las ik in de FB groep – Pelgrims van de Walk of Wisdom. Ik vond het een geniale uitspraak. Toch is mijn bagage net iets te zwaar. Maar het is, wat het is,…De kruikenzak & m’n ik-kruip-lekker-weg-vest gaan mee. Punt. Zodra ik een paar dagen verder ben wordt de inhoud vanzelf minder. Ik heb immers wegwerp onderbroeken!
