Het verhaal van de vertrekceremonie (7): ‘Met de snelheid van de seizoenen’.

De Vertrekceremonie/Pelgrimslauden van de Walk of Wisdom op 3 april in de Stevenskerk in Nijmegen werd helaas vanwege corona afgelast. Zodoende is de bijdrage van pelgrim Jeroen van Zuylen, de tekst van Doeka, een pseudoniem van de pionier van de Walk of Wisdom, Damiaan Messing, niet voorgedragen, maar ingesproken.

De tekst komt bij elke Vertrekceremonie uit het boek ‘Seizoenen van het Leven: een hedendaags getijden- en pelgrimsboek’.

Hieronder vind je de tekst zoals Jeroen deze heeft ingesproken.

Het is vroeg in de ochtend. Ik ga zitten om te mediteren. Mijn geest raast als een snelweg. Gedachten denderen door mijn hoofd en ik kijk toe in hun tocht van lawaai.

Na een half uur loop ik naar buiten. Het is donker, maar als ik omhoog kijk, zie ik een heldere nacht. Boomtoppen tasten roerloos in het duister naar omhoog en ik kijk naar de vrijwel volle maan waarvoor een kudde wolken trekt, langzaam, in een oud tempo, ze hangen in de lucht en glijden traag de maan voorbij die door de breuken schijnt en ze één voor één oplicht in een kring van kleur als ze onder hem langs gaan.

Ik loop verder, de straat uit, om vrij van gevels naar omhoog te kijken, weg van het zware donker van de stad. Ik voel mijn tenen in de grond terwijl mijn hoofd naar achter valt en ik de vrijheid inadem van de ruimte boven. Mijn ogen schitteren in het glinsterend licht van de maan die door de nacht kijkt. Ik voel een stille getuige boven de wolken. Beneden is het windstil, maar de lucht beweegt voort met de onomkeerbare vaart waarmee een kudde primitieve dieren ooit is uitgestorven. De lucht werd leeg. De maan bleef.

Een fietser passeert met knisperende banden over het asfalt.

Hopelijk kunnen we binnenkort wel weer Vertrekceremonies houden. Houd de agenda in te gaten.