Ride for Wisdom: pelgrim Ann Verboven over pelgrimeren op de fiets

,

 Ann Verboven en twee vriendinnen besloten de Walk of Wisdom te fietsen. Ann schreef een prachtig verslag.

DAG  1 Nijmegen-Ooij-Erlecom-Kranenburg-Groesbeek

De St Nicolaaskapel in Nijmegen. Rond, een cirkel, mensen verbonden. Marieke die raakt met tekst en originele melodieën.

Nele, Kristien en Ann (of is het Thelma & Louise.. en Charlotte). We eten mindfull een wafel met fruit en geitenkaas. Met aandacht. Dat plannen we voor heel de ‘reis’. ‘Wat houd je momenteel bezig?’, is ons tafelgesprek bij de thee.

De Ooijse Polder aan 18 km per uur. Kristien geeft de snelheid aan, met aandacht, stilte, voor de prachtige natuur. Op een paal een buizerd of is het een sperwer…zeker een roofvogel.

De Bisonbaai, heerlijk bij 28°. We delen deze plek met de runderen in de verte, wellicht verbonden door dezelfde gedachte. Een stappende pelgrim passeert. We nodigen haar uit voor een tarotkaart. Kort beklijvend moment voor ons, voor haar.

Deze moderne pelgrims moeten dringend op pad. 17.30u en nog maar 7,5km op hun e-bike. De traagheid omarmend, laten we de bisonbaai los.

Een eerste vogelringetje bij café Oortjeshekken ophalen.

De lucht is donker, in de verte onweer. Wij fietsen 18 km tussen de druppels door. Hoe prachtig is de wereld waarin wij wonen.

Kranenburg. Ons tweede ringetje ophalen. Daar genieten we met drie van dezelfde heerlijke forel met groentjes. Alle ervaringen gedeeld.

Onze ‘ride’ zet zich verder bij valavond, nog 8km te gaan naar onze B&B in Groesbeek. We rijden door het bos, heuvelachtig. De zon verdwijnt. Nog even zoeken naar de juiste boerderij. Het is nu donker.

22u. ‘Het uur van aankomst maakt niet uit’, was ons gezegd. De man des huizes had ons niet meer verwacht en vond ons ‘moedige vrouwen’. Wie had dat nog gezegd de afgelopen jaren?

Me-time.

Slapen.

DAG 2 Groesbeek, Kranenburg, Milsbeek, Plasmolen, Mook, Malden, Heumen, Overasselt, Wijchen, Nederasselt Grave, Velp

5.30u wakker. ‘Laat ik de buurt verkennen’. Alleen. Mijn doe-modus schiet in actie. De prachtige koeien en hun kalven dwingen me om stil te staan. Te kijken, ruiken, hun nabijheid, ervaren…wat ik nooit ervaar. Zo blij om al die kalven bij hun moeder te zien. Dat zinnetje in het lied van Marieke, dat me gisteren zo raakte in de kapel, verzacht hierdoor mijn ‘trauma’ als kind. Een kalf dat direct na de geboorte werd ‘afgevoerd’, een ontredderde koe!

Het prachtige landschap trekt mijn aandacht, wandelen, Ann. Nog tot aan die glooiing. Ik hoor alleen het ritselen van mijn voeten op het grindpad. Zo stil. ‘Kan dit echt, hoor ik echt niets anders?’. Mijn aandacht verschuift zich en ik roep mezelf in het NU.

8u ontbijt. Buiten. ‘Is het nu zo dat die wolken alleen boven ons zo mooi zijn?’. ‘Ja’ besluiten we met drie. De weidse omgeving is even prachtig als de wolken. Het ontbijt vers, lekker, uitgebreid. Genieten. We praten over wie en hoe we als kind waren. De wolken lokten die conversatie uit.

Om 9u de Metta-meditatie van zuster Viranani, een boeddhistische non. In een moderne pelgrimstocht kan het allemaal. We Zoom-en in. Het lukt. We worden voor anderhalf uur meegezogen in een stroom van liefde, goedheid, vriendelijkheid.

‘Everybody’s life/meditation-practice look different. Trust yourself no matter what it look like. It’s your path.
Just keep going. Just keep going. Just keer going.’

We resoneren samen  na. Groepsbubbelknuffel. We voelen weer eens andere lijven. Dat waren we al een beetje vergeten in coronatijd.

Nu moeten we onze knop omdraaien. Van Zijn- naar Doestand. Het is 11.30u De rijzige, grijze man van de B&B, daarnet nog op zijn paard, zwaait ons uit.

De knooppuntenbordjes trekken onze aandacht. Gidsen ons door dit Gelderland. Telkens een nummertje dat zegt naar waar en ondertussen één met de weg, de omgeving, het moment. Van Zijn eventjes praktisch op de weg. Laten we het in het leven zo doen en niet andersom, sijpelt mijn gedachten binnen.

Teveel Doe, besluit Kristien. Laten we ons even zetten in het bos. We eten wat we in onze fietszakken hebben. We kijken ondertussen uit op een oud ijstijdlandschap.

Knooppunt 11. Nele vertrekt terug richting Nijmegen. We zullen haar missen. Werken moet ook. Groepsbubbelknuffel. Ik hou van deze 2 vrouwen. Eéntje laten we hier los, een ander knooppunt tegemoet.

We moeten er nu stevig tegenaan. Een onweer voorspelt op de weerapp. We willen tijdig in het Emmaüsklooster in Velp zijn. Kristien vertrouwt het universum, Ann vooral haar benen. We passeren de Haterse vennen. Toch eventjes stilstaan, kijken, absorberen. Te weinig tijd om van deze pracht van land en kleur te genieten. ‘Hier komen we nog eens terug’, besluiten we alletwee.

16.30u Na wat zoeken vonden we toch de lapjesboom. Een vriendelijke man en kind leiden ons ernaartoe. We fietsen even samen. Verse blauwe, biobessen op de terugweg. Nog een babbel met de bioboer. Over veel water, turf en zeker geen kalk. Kristien verrijkt want weet nu dat ook een druppelslang ertoe doet.

Het Mariakapelletje. Kristien zegt: ‘trust me, we skippen enkele knooppunten’. I trust her. Maria en het logboek van WoW in dit mooie kleine kapelletje.

Het onweer wacht, wij trappen door.

17.40u We bellen aan in het Emmaüsklooster. Kristien mediteert om 18u mee. De akelige tekst uit de bijbel staat haaks op hetgeen ze hier verwacht. Maar… zorgt voor heel wat gespreksstof.

18.30u eten. Zalig, puur, overvloedig. Onze vastenmaaltijd van deze middag en inspanningen worden rijkelijk beloond. Dank, Mark en Bernadette.

21.30u ik kijk nog naar mijn WoWbandje. Vandaag de vogelringetjes van Gennep- Mook en Middelbaar- Heumen eraan gerijgd. Deze pelgrimsduif vliegt nog niet naar huis. Ik wil nog lezen maar val in slaap.

DAG 3 Grave, Ravenstein, Niftrik, Wijchen, Leur, Hernen, Bergharen, Horssen

5.30u Wakker en uitgeslapen. Enkele yoga-oefeningen in deze eenvoudige kamer van het Emmaüsklooster. Lamp-tafel-stoel-bed-wastafel. Alles wat je nodig hebt.

Het lijf wil nu mee. Een magische plek aan het water met een bank. De mist trekt op, vissen, vogels, bomen…en ik. Ik schrijf het verslag van gisteren.

7.30u we spraken af om samen te mediteren. Nog een andere Emmaüsgast, sluit aan. Kristien leest een meditatie voor uit ‘the way of nature’. Ik concentreer me op de lelie vlak voor mij. Ik hou van deze bloem. Het zitten, in meditatie, om te kijken hoe ze open gaat zal voor een ander leven zijn. Dat van boedhistische non.

8u Ontbijt.

Me-time. Ik download de app van het klooster en doe de geleide stiltewandeling in de tuin. Prachtig! Kristien heeft ondertussen de aarde omarmd en de grond opgesnoven. ‘Zo puur’, vertelt ze achteraf.

De app leidt me terug tot ons meditatieplek. De leliebloem nu in volle glorie. We delen wat ons bezighoudt. Kinderen, gezin, man. Wat er leeft, als vriendinnen, tussen ons. Dankbaar voor de openhartigheid.

12.30u middagmaal

13.30u vertrek

We verzamelen vandaag de ringetjes uit Grave, Oss en Wijchem.

We doen een ommetje naar de plukboerderij in Wijchen ‘Sfeer van Willems’. Kristien connect in een wip met boer en boerin. Het woord ‘oogst-genoten’ neemt ze mee ipv ‘de plukkers’, bij ons.

Horssen is vlakbij voor onze B&B. We fietsen door, zoeken iets te eten. Maandag alles gesloten. In de verte onweert het.

We ontmoeten nog een pelgrim (boekje met kaarten in de hand). Man alleen, 37 km in de benen. ‘Ik heb zo niks met wisdom’ wisselt hij uit op dit korte moment. ‘Wat is dat toch met mannen!’ Bang om sisis te zijn?

Hoogste stand 25km/uur. De wind zet aan, het onweer vlakbij. Doortrappen is de boodschap.

We rijden onze fietsen binnen in de garage van de B&B en de hemelsluis gaat open. Het universum staat aan onze kant.

De ietwat perfectionistische gastvrouw biedt ons een drankje aan. Heerlijk. We profiteren van haar drang tot perfectdoenheid.

Kristien leest uit Herman Hesse. Het hoofdstuk ‘de zoon van Sidharta’.

Slappe lach omwille van mijn inzet in verband met een werk voor onze jongste zoon over ‘soepinnovatie’. De buis die zij haalt op het werk van haar zoon. ‘Zijn we zo goed bezig voor onze kinderen?’. ‘Ja, is het besluit’

Ik val in slaap.

DAG 4     Afferden, Deest, Winssen, Ewijk, Beuningen, Weurt, Nijmegen

8u. Ontbijt. Uitgebreid. Alles perfect. Ook nog een zakje voor onze middaglunch. Een babbel met de boer over zijn Galloway-runderen. Kristien overweegt een nieuwe koe.

10u. Hoe zalig is dit. Life-meditatie van Nele op 30Now. We zijn al onderweg maar voor de ideale plek hebben we te weinig tijd. We kiezen enkele machtige treurwilgen, de autostradegeluiden sluiten we in.

We praten na en ik deel wat me allang bezighoudt met en over een hartsvriendin. Hoe krijgen we onze deurtjes terug open? Kristien luistert, verbreedt,…dank Kristien.

We volgen vandaag de Maasdijk tot in Nijmegen, zoals ook het echte wandelpad. Alweer een heel ander mooi landschap.

Ringetje ophalen in Druten en Beuningen.

We dalen de dijk af en zoeken een plekje voor de lunch. ‘Wat kunnen we borgen?’ ‘Hoe kunnen we borgen?’. We free wheelen in onze spirituele gedachten. Kristien vergelijkt ons/onze gedachten met het neurotisch gedrag van de vlinders, bijen en alles wat leeft in het gras. En toch lijkt een bos vredig en rustig als je het geheel overschouwt.

We motiveren onszelf om deze prachtige plek langs de Maas te verlaten. Hop naar de stad. ‘ga pelgrim ga, iedere stap is een daad…..’ zingt het liedje van de openingsceremonie in mijn hoofd.

Een bio-ijsje op de dijk.

De stad komt dichterbij, dat voel je met al je zintuigen.

We genieten van onze laatste kilometers. Ja, dat zijn ooievaren in het veld.

De bruggen over de Maas en Waal. Ik hoorde daarstraks nog 2 meiden zingen: ‘Het land van Maas en Waal…’ Dat lied uit mijn ‘meidentijd’ krijgt plots een andere dimensie.

We halen de ringetjes op die we misten in de Sint Stevenskerk te Nijmegen. Even deze pracht opsnuiven.

Eten en dan naar huis. Waar staat die auto juist? We wisten het allebei heel zeker, maar dat blijkt niet zo te zijn.

We belanden terug in Berg en Dal, door het bos, door de residentiële wijk, langs de universiteit van Nijmegen. Het was echt nog een mooi, onverwacht einde.

Naar huis. We proppen er nog wat spiritualiteit bij. Kristien leest voor. Te moe om nog te reflecteren.

Thuis. Dankbaarheid.

Ann Verboven