Er ligt iets voor jou op de route

Damiaan Messing, pionier van de Walk of Wisdom, loopt elk jaar een keer de tocht ook zelf. In juni vertelde hij tijdens de vertrekceremonie in de Valkhofkapel over een ervaring die hij had in 2017.

“Er ligt iets voor jou op de route.”

Dit was één van de zinnen waarmee ik in 2017 op pad ging. Ik heb iets met kloosters en had gelezen van geestelijken van de Moderne Devotie die in de 14e eeuw als geestelijke oefening een boekje bij zich droegen. Daar schreven ze gedurende de dag gespreks- of tekstflarden die hen raakten. Door regelmatige herlezing gingen die zinnen tot hun innerlijk leven behoren.

Ik besloot hetzelfde te doen, maar met tekstfragmenten uit verslagen van onze pelgrims. De zinnen die me iets deden, schreef ik op en las ik in de week voor mijn vertrek een paar keer over.

“Het universum regelt de details,” was er zo een. De zin irriteerde me. Ik vond haar te zweverig: hoe zo regelt het universum de details? Al die oorlogen, de milieuvervuiling, de Holocaust…!?

Maar goed, de zin raakte me. Niet zonder reden: ik zou voor de eerste keer op pad gaan zonder plan. Geen etappes uitgestippeld, geen overnachtingen geregeld, gewoon lopen en zien wat er gebeurde. Zoals anderen deden bij ons in de stichting.

Al aan het begin van de route gebeurde er iets opmerkelijks. Ik had me voorgenomen aan het hek bij hospice Bethlehem een touwtje te knopen ter herinnering aan mijn lieve vader. Eenmaal bij het hek bleek ik het touwtje vergeten. Ik baalde. Wat nu? “Het universum regelt de details“, schamperde door mijn hoofd. Maar ook: “Er ligt iets voor jou op de route.”

Ik werd alert en keek om me heen. Niet ver van mij vandaan zag ik bij het hek een grote vogelveer liggen. “Ik nam elk vogelveertje mee dat ik tegenkwam“, herinnerde ik me uit de verslagen. Ik besloot de veer op te pakken en in de flap van mijn routegids te doen. Tijdens een tocht sla je de gids natuurlijk geregeld open en daar vond ik iedere keer opnieuw… de veer. Mijn vader was de hele route dichtbij.

Aan het eind van de tweede dag kwam ik ’s avonds in Kranenburg aan. Het was al laat en ik stelde steeds uit om een overnachtingsplek te regelen. Ik had er gewoon geen zin in. Eerst eten, dacht ik, en ging een restaurantje binnen. Het werd later en later en buiten begon het te donkeren (het was in het najaar).

Op een gegeven moment dacht ik, ik ga gewoon lopen. Dat heb ik ook gedaan, ik heb de hele nacht door gelopen. In verlaten bossen, onder heldere sterrenhemel, begeleid door het geluid van een enkel beest en de kalme stap van mijn voeten. ’s Morgens heb ik bij vrienden aan de route aangeklopt, bij geslapen en na een heerlijke lunch ben ik verder gegaan. Ik vond het een schitterende ervaring.

Het universum regelt de details.

Er ligt iets voor jou op de route.

Damiaan (pelgrim 100).