Lopen in de lijn van een vogel
Anja Strik behoort tot de eerste 10 pelgrims die de 136 kilometer van de Walk of Wisdom hebben uitgelopen. Hieronder haar verslag.
Afgelopen zondag, acht dagen na de openingsceremonie, heb ik de laatste km’s gelopen van de Walk of Wisdom. Het was van Grave naar Ravenstein en zoals bleek tijdens de tocht die dag toen ik belangstellenden de kaart liet zien, het uiteinde van de staart van de vogel (in vogelvlucht de vorm van de route). Dat vind ik wel bijzonder, het staartje aan het eind. Het deed mij prompt denken aan de zen-koan De koe loopt door een getralied venster (pag. 223) en ook aan hoe verrassend mijn laatste km’s waren van mijn pelgrimage door Nijmegen enkele jaren geleden.
Zaterdag had ik de St. Stevenskerk bereikt lopend vanaf Deest. Zondag ben ik van Ravenstein met de trein naar Nijmegen centrum gegaan om in de St. Stevens toch nog het logboek te kunnen tekenen. Ik ben samen met een vrijwilligster daarnaar op zoek gegaan. Zij vond het leuk geïnformeerd te worden over deze pelgrimsroute en het ritueel van de veter en vogelringetjes.
Wat ik van tevoren niet verwacht had, is dat ik ze allemaal verzameld heb en ik heb er nog moeite voor gedaan ook! De bewogenheid werd geleid door de intentie het gedachtegoed van deze pelgrimsroute te ondersteunen. En dat, terwijl ik mijzelf niet beschouw als een wereldverbeteraar. Zo zie ik maar weer; ‘Ik wandel niet voor mijzelf; het wandelt.’ Bij vertrek op 21 juni riep iemand mij toe vanaf een bankje nabij de St. Nicolaaskapel op het Valkhof: “Je loopt niet alleen voor jezelf, maar ook voor anderen, hè!” Ik antwoordde: “Ik heb maar twee benen; ik loop voor mijzelf. Ik kan ook niet voor een ander naar de wc.” Goedlachs beaamde hij het.
Walk of Wisdom
Ik wandel
noch voor mijzelf
noch voor de ander;
het wandelt
En in de ontmoeting
aan wijs en dom voorbij,
ontdekt het een wereld
die verwondering wekt
