Een verhaal van een sponsor
Hans van de Louw deed mee als sponsor aan onze crowdfundingcampagne ‘100 meter wijsheid’ en schreef onderstaand verhaal. Bedankt voor je sponsoring Hans en je mooie inzending
Waarom 100 meter wijsheid sponsoren?
Hoe vreemd het misschien ook mogen klinken vanaf deze plaats, maar ik schrijf dit tekstje vanuit de trein. Comfortabel vanuit de eerste klas dat wel, op mijn reis vanaf Kopenhagen terug naar huis, naar Nijmegen. Veelvuldig kijk ik uit het raam en zie verscheidende landschappen langs mij heen trekken. Ik trek langs water en langs land, ik passeer steden en passeer dorpen en ik ontmoet paradijsvogels en ontmoet mensen die louter lijken te leven naar de waan van alledag.
De etymologische betekenis van het woord pelgrim vindt zijn oorsprong in het Latijn. Daar wordt een pelgrim peregrinus genoemd, een woord dat is samengesteld uit per (door, over, voorbij) en ager (akker). Een pelgrim is dus iemand die door of voorbij de akkers trekt. Vaak alleen en heel soms om Boudewijn de Groot te geloven vergezeld door “twee konijnen met een trechter op hun kop.”
Ik tuur wederom naar buiten en zie eveneens talloze akkers aan mij voorbij trekken. Ben ik dan ook aan het pelgrimeren nu? Mag ik mijzelf gedurende deze bijna half etmaal durende treinrit ook een pelgrim noemen? Puur taalkundig gezien voldoe ik aan de hierboven opgeworpen definitie. Puur intuïtief wil ik deze vraag echter voluit ontkennend beantwoorden.
Zo is er die enorme snelheid waarin ik mijzelf nu door diezelfde akkers trek. Een trein gaat, in de meeste gevallen, vele malen sneller dan een mens kan lopen. Dit moet wat met de mens doen, net als het tegenovergestelde. Als het waar is dat naar mate je meer ergens op focust, je meer gaat zien; hoe zit t dan met t tegenovergestelde? Hoe langer ik nu naar buiten kijk, hoe onrustiger ik lijk te worden. Het gaat snel, te snel, om alle indrukken in me op kunnen te nemen. Hoe anders is dat wanneer je buiten langs diezelfde akker van boer Janssen loopt? Niet in een ampel tijdsgewricht van 5 seconden, maar een half uur of langer nog. Ik onderscheid de paarden van de veulens, hoor het stromen van een beekje en ruik de geuren van de bloesem in de bomen. Het beleven van de natuur in optima forma. Je bent hier en niet ergens anders. Tussen mij en de natuur bevindt zich geen kunstmatig ding waarin ik mezelf momenteel verplaats. Even weg van de drukte van alledag.
De beroemde Franse filosoof Jean-Jacques Rousseau heeft zijn leven lang gewandeld in de prachtige natuur van Zwitserland en Frankrijk. Daarbij heeft hij zijn overpeinzingen opgeschreven en uitgebracht in zijn laatste boek ‘Overpeinzingen van een eenzame wandelaar.’ In een van de passages schrijft dat “zodra ik ben ontsnapt aan ‘die bende boosaardige lieden’ en me onder de bomen, te midden van het groen bevindt, waan ik mij in het aardse paradijs en voel ik een innerlijke vreugde alsof ik de gelukkigste mens ter wereld ben.”
Een dergelijk gevoel als hierboven herkent iedereen die regelmatig aan de wandel gaat. Tijdens het langzaam voortbewegen van het lijf en voeten ga je denken, twijfelen, vragen stellen, en uiteindelijk je gedachten ordenen. De storm in het hoofd wordt gekanaliseerd in concrete, werkbare ideeën en opvattingen. Het ordenen van je gedachten tijdens het wandelen is niet nieuw. De lijst van wandelende filosofen is dan ook lang. Van Immanuel Kant is bekend dat hij dagelijks op hetzelfde tijdstip, na zijn middageten, een wandeling maakte door zijn woonplaats Köningsberg. Hij was zelfs zo punctueel dat het verhaal gaat dat hij deze wandeling slechts 1 dag in zijn latere leven heeft overgeslagen. Omdat hij die dag het nieuwe werk ‘Emile’ van die andere wandelaar Rousseau had binnengekregen en deze niet kon wegleggen.
Wijze mensen, vol met wijsheid. En dan nu de walk of wisdom. Wijsheid, een groot woord, maar wat betekent het voor mij? En vooral, hoe valt het samen met deze mooie wandeltocht door het schone Rijk van Nijmegen? Bij dit ene woord ‘wijsheid’ moet ik gelijk denken aan de bekende uitdrukking van ‘de wijsheid in pacht hebben.’ In pacht hebben, dus wel in jouw bezit, maar niet in jouw eigendom. Je hebt het in pacht en je hebt het tijdelijk in gebruik van iemand, iets anders of heel misschien zelfs van hogere machten.
Wellicht ben ik om met Frank Westerman te spreken mijn hele leven al een ongelovige pelgrim. Maar waar is die pelgrim dan naar op zoek?
Geluk, liefde, wijsheid? Deze vragen bekropen mij tijdens mijn avontuurlijke wandeltochten door Nepal, op de Kilimanjaro en in Patagonië. Maar niet alleen ver van huis, deze levensvragen en hun mogelijke antwoorden stormen ook door mijn hoofd wanneer ik dwaal door de bossen rond de Duivelsberg, de heuvels van Groesbeek bestijg of meanderend over de dijken loop langs Maas en Waal. Honderd meter wijs wandelen, ik sponsor het van harte. Een sponsor ondersteunt namelijk een initiatief, plukt er incidenteel de vruchten van, maar zij zal nooit het alleenrecht op het eigendom pretenderen te hebben. Wijsheid is van en voor ons allemaal.
Onder de gouden hemel, in de zilveren zon
Speelt altijd het harmonie-orkest in een grote regenton
Daar trekt over de heuvels en door het grote bos
De stoet voorgoed de bergen in van het circus Jeroen Bosch
En we praten en we zingen en we lachen allemaal
Want daar achter de hoge bergen ligt het land van Maas en Waal.
Johannes M.P.M. van de Louw
Met een tientje maak je 100 meter van de Walk of Wisdom mogelijk. Doe je mee?
